رمان روسی شیاطین Бесы اثر داستایوفسکی

زبان روسی

"Бесы" (1871-1872 гг.) – наверное, самый пророческий роман Достоевского. Изначально задуманный как острополитическая вещь, основанная на впечатлениях писателя от "нечаевского процесса": группу революционеров судили за убийство студента, решившего выйти из их кружка, – роман далеко перерос просто произведение на "злобу дня".

На глазах у читателей разворачивается настоящая драма: в центре повестования – группа нигилистов во главе с Петром Верховенским, планирующая поднять смуту по всей России. У главного же героя романа Николая Ставрогина – своя тайна, свой страшный грех и своя большая беда – он совершенно опустошен, и жизнь уже не представляет для него никакого интереса. События в романе проносятся вихрем перед читателем, запутываются в какой-то чудовищный клубок и в результате разрешаются трагедией.

Настоящее в романе Достоевского тесно связано с прошлым: он видит истоки нигилистических настроений у детей в их отцах-идеалистах, совершенно не знающих России. Но уникальность "Бесов" еще и в том, что на примере этих персонажей Достоевский живописует всю Россию, одержимую бесами, – вчера, сегодня, завтра безумие преследует нас.

خلاصه رمان شیاطین

مضمون اصلی کتاب درباره‌ی انقلابیونی است که برای رسیدن به هدف خود یعنی سرنگونی حکومت و کلیسای روسیه‌، دست به هر جنایتی می‌زنند و با این‌که عاشق وطن خود هستند، از آن‌ها به سادگی سوءاستفاده می‌شود. این کتاب را سیاسی‌ترین اثر داستایفسکی می‌دانند. ستاوروگین، پیشوا و معلمی است که شخصیت محوری رمان شیاطین به حساب می‌آید. شخصیت‌های دیگری که در کتاب شرح داده می‌شوند، بخشی از شخصیت پیچیده‌ی ستاوروگین را به خواننده معرفی می‌کنند که گاه با هم بسیار تناقض دارند. بخشی از این توصیفات، ستاوروگین را رهبری با مهارت وادار کردن دیگران به اعمال غیرانسانی به تصویر می‌کشد.

گروه انقلابی با نام «مردم ما» و به سرکردگی پیوتر ستپانویچ نماینده‌ای از انقلابی‌های متعصب هستند. پیوتر تجسم شیطان روی زمین و نماینده‌ی تفکرات پوچ است. پیوتر با فریب و کنترل احساسی، گروه را بازیچه‌ی خود می‌کند و پای آن‌ها را به ماجراهایی غیراخلاقی باز می‌کند که به قتل نیز می‌انجامد. البته پیوتر که صفات رهبری را در خود نمی‌بیند، از ستاوروگین به جای رهبر استفاده می‌کند. ستاوروگین یک رهبر واقعی، باهوش، مستقل و مرموز است که به راحتی بر دل و ذهن تمامی شخصیت‌های داستان نفوذ دارد. او که به خدا باور ندارد، با خودخواهی، ترس و اخلاق را نادیده گرفته و دست به شرارت می‌زند.

استپان، پدر پیوتر هم یکی از مهم‌ترین شخصیت‌های کتاب است که داستان با شرح احوال او شروع می‌شود. او در روزهای آخر عمرش متحول می‌شود و با جنبش پوچ‌گرایی جامعه‌ی روسی مخالفت می‌کند. او نمایانگر معتقدان دین ارتدکس است و در جای‌جای کتاب از انجیل نقل قول می‌آورد. ایمان به خدا، مشارکت در پیشرفت بشر، اخلاق، عشق و هنر از دغدغه‌های داستایفسکی در این کتاب است.